محرم ماه الفت با جنون است

چراغ کوچه هايش بوي خون است

محرم حرمت خون است و خنجر

تلاطم مي کند حنجربه حنجر

دل من فدای دو دست اباالفضل

به قربان چشمان مست اباالفضل

ربود از همه ساقیان گوی سبقت

به چوگان دل ناز شست اباالفضل

غم ِ زهرا مرا سوز درون داد

دم ِ حيدر به من شور جنون داد

حسين آمد به زخم دل نمک ريخت

مرا با شور عاشورا در آميخت

مرا سودای زینب در به در کرد

نصیبم جرعه ای خون جگر کرد

ز فرط تشنگي بي تاب گشتم

عطش ديدم ز خجلت آب گشتم

چه ها گويم ز مَشک تيرخورده

ز دست ساقي شمشير خورده

به خاک افتاد مشک از دست ساقي

دو عالم پر شد از بوي اقاقي

مشامم پر شد از داغ شهیدان

که می گردم بیابان در بیابان

 

شنیـــבم ڪســــے سراغِ مڪانتان را مـــے گرفت .. گوش تیز ڪرבم ..

ڪه من هم باخبر شوم از منزلتان ..

پاسخ בاבنـــــב ڪه چه مـــے خواهیــــב از جانش !!

غم یڪ حسین بس است ڪائنات را , آבم شویــــב خوבش باز مـــے گرבב . 

سنگ و پيشوني
چوب و لب خوني
مهموني خولي
سهم شما بابا!
ضربه ي سيلي
رخساره ي نيلي
گوش بي گوشواره
شد سهم ما بابا!

چه خوشست مـن بمیرم به ره ولای مهدی
سر و جـان بـها ندارد که کنم فدای مهدی

همه نقد هستی خود بدهم به صاحب جان
کـه یکـی دقـیقه بینم رخ دلگشای مهدی

نه هوای کعبه دارم نه صفا و مروه خـواهـم
که ندارد این مکان‎ها به خدا صفای مهدی

چـه کـنم چـه چـاره سازم کـه دل رمـیده من
نـکـنـد هـوای دیگر به جز از هـوای مهدی

من دل‎شکسته هر دم به امید در نشستم
کـه مگـر عـیـان ببینم رخ دلـشگای مهدی

کربلا شگفت‌ترين؛ ژرف ترين و رازناک ترين حادثه عالم است که تاريخ تاکنون به چشم خود ديده است . 
کربلاديدني‌ترين منظره هستي است با جلوه‌ها و شگفتي‌هاي نو به نو که با هر نگاهي، رازي از رازهاي‌آن گشوده مي‌شود؛ ولي با اين وجود هرگز اسرار آن،تمام شدني نيست . 
و عاشورا خواندني‌ترين کتاب آفرينش است که تا کنون خوانده شده است . 
عاشورا غنيمت نيست ؛ قيمت است .
عاشورا ابتداي عشق است در پايانه تشنگي با بادباني برافراشته از خون. 
عاشورا بي‌نوايي نيست؛ جهاني ني است و نوا.
عاشورا غريب نيست در سايه شعله‌ها ؛شمشير افتاده‌اي‌ست ايستاده‌ در انتهاي زمان با لبخندي آشنا.
عاشورا تماشا نيست ؛طاقت است و قيامت غيرت بر قامت زمين .
عاشورا چشم نيست ؛اشک است در رقص آبي آزادگان ،بي حضور باران سرخ تشنگان.
عاشورا شناسنامه من است با نام تو ؛که در خروش خون تو ، شمشير مي شود.
عاشورا زمانه خون و ايثار و اربعين بهانه تبليغ و پيمان است ، عاشورا روزى است که امام حسين(ع) با تاريخ سخن گفت و اربعين روزى که تاريخ ،پاى درس امام حسين (ع) مى نشيند.
عاشورا روز کشت خون خدا در کوير جامعه ظلم زده و و اربعين آغاز برداشت اولين ثمره آن است . اربعين فرصتى براى اعلام همبستگى با عاشورا است .
و از عاشورا تا اربعين نقطه اوج عشق به امام حسين(ع) است و در اين چهل روز، تنها سخن محافل و مجالس اوست، تا در طول عمر انسان بهانه بيدارى ظلم ستيزى باشد.

جهان از بعد تو ماتمسرا شد یارسول اللَّه 
زمین و آسمانها در عزا شد یارسول اللَّه 
سینه از دود آه غم شده سرتاسر عالم 
به دلها حجله ماتم بپا شد یارسول اللَّه 
به عرض تسلیت جبریل از این ماتم عظما 
حضور حیدر و خیرالنسا شد یارسول اللَّه 
ز چشم بوذر و مقداد و سلمان اشك مى ‏ریزد 
به هجرانت مدینه مبتلا شد یارسول اللَّه 
ببین اى خواجه ‏لولاك با چشمان اشك آلود 
حسین و زینبین و مجتبى شد یارسول اللَّه 
زجا برخیز و بین آمد شروع غربتِ مولا 
عجب حقّ ذوی القربى ادا شد یارسول اللَّه 
بجاى تسلیت از دختر مظلومه ات زهرا 
در آتش شعله ور بیت الولا شد یارسول اللَّه 
میان شعله ‏هاى آتش واز ضربت مسمار 
زیكدیگر گل و غنچه جدا شد یارسول اللَّه 
سماوى زین غم عظمى به سوز و آه مى گوید 
جهان از بعد تو ماتم سرا شد یارسول اللَّه 

ای حق نیافریده کسی را مثال تو
خورشید جلوه ایست ز نور جمال تو 

ای محرم حریم خداوند ذو الجلال 
ای عقل مانده مات ز جاه و جلال تو 

هرجا به ایه آیه قرآن که بنگرم 
گفته خدا سخن ز جمال و کمال تو 

ای برگزیده ای که تویی ختم انبیا 
وین افتخار داده به تو ذو الجلال تو 

امشب به وادی دل من شور محشر است 
سرد است ان دلی که ندارد خیال تو 

ای کعبه امید همه در نماز عشق 
محراب ماست ابروی هچون هلال تو 

دامان اهل بیت تو حبل المتین ماست 
دست توسل من و دامان آل تو 

من کیستم غلام غلامان کوی تو 
ای کاش پا نهد به سر من بلال تو 

هر کس گشود لب چو (وفایی) به مدح تو
یک نکته هم نگفت سخن از وصال تو 

روز عشق و سروری آزادگی

بر ولی این زمان دلدادگی