یا ثامن الحجج علیه السلام

زمین از غم فراق تو در پر خویش خزیده

و تنها در مزار تو جرئت سر بلند کردن دارد ؛

آنجا که دل هاى شکسته خود را چون کبوتران حرمت ،

بر پنجره فولاد نگاه تو دخیل مى بندیم

و سر بر شانه هاى خیال تو مى گذاریم ؛

همان جا که طعم زخمى حاجت خود را با آب سقاخانه ات ،

در گلوى نیاز خویش مى ریزیم...